" e talvez a ajuda de ↑ "


O carro em movimento uma garoa fria lá fora eu no banco de passageiro ± 100 metros à frente um ciclista ( pré-visão da foto) giro o corpo, pego a bolsa, abro zíperes, retiro a máquina, tiro o protetor de lente, ligo, programo instintivamente, viro a máquina para a imagem e clic (o tempo pára) pura sorte e sincronismo.





7 comentários:

Wania disse...

Nelson

Tu és rapido no gatilho...rsrsrs!


Para quem sabe fotografar bem como tu...todo momento é um clic! A ajuda lá de cima vem somente pela criação do cenário, porque a foto é mérito todo teu!

Linda fotografia, os pingos de chuva causam um efeito muito bonito na imagem: um ver sem tudo ver!


Bjs e bolinhos de chuva para entrar no clima.

PS: a chuva, no meu caso, seria a ajuda do alto, camuflaria o tremido da minha foto... e digo mais, eu tinha pego só a pontinha da roda da frente...rsrsrs!

Anônimo disse...

Perfeito para quem tem olhos de ver, de captar cada segundo precioso de imagens pictórias.

Beijo!

byTONHO disse...



um CLICista!

... e o momento virou uma PINTURA!

Abraços!

Poeta Mauro Rocha disse...

Os mestres são simples em seus movimentos.

Um abraço e um ótimo domingo.

Lua Nova disse...

Quem sabe o que procura, entende o que vê.

Uma linda foto, como todas, capta circunstância e cria poesia.

Beijos.

M.PAUMARCH disse...

Cert!, el temps s'ha parat i s'ha convertit en una finestra per on un ciclista ha quedat... PETRIFICAT! Has caçat la història.

M'agraden aquestes imatges que no defineixen, però que suggereixen molt.
Uma abraço, amic.

Salvador.

Gigi Jardim disse...

Não acho que foi sorte. Foi, como sempre, poesia visual! E você é um poeta!